Vandaag op maandag 13 november is het zo ver. Met een lichte spanning word ik wakker. Vandaag staat er een bijzondere afspraak in mijn agenda!
Een afspraak bij de kamer van koophandel om me in te schrijven als zelfstandige.
Wilt u weten hoe ik deze dag heb ervaren? Lees dan snel verder!
De afspraak is om 10.15 uur in het centrum van Rotterdam. Natuurlijk is er precies vanmorgen een soort opstopping van de snelwegen rond Rotterdam, waardoor google maps helemaal rood kleurt. Ik denk dat ik wel 100x heb gekeken of de file al wat minder werd, want ik wilde natuurlijk niet te laat komen!
Rond half 10 ben ik in de auto gestapt. Een vriendin is meegeweest voor de geestelijke ondersteuning, dus we waren gelukkig samen op pad.
De file was al wat opgelost en met wat afsnijroute's kwamen we net iets voor 10 uur in de straat van de kvk. En dan moet je de auto zien te parkeren.
Ook dat is natuurlijk iets wat ontzettend onhandig is in het centrum van Rotterdam. In het voorbij rijden van een straatje zie ik ineens een plekje. Ik kijk even goed om me heen en dan draai ik de auto direct 180 graden om als een malle naar dat ene plekje te racen. Gelukt! We staan geparkeerd.
We lopen naar de ingang. Als ik er eenmaal voorsta zie ik een enorm indrukwekkend gebouw. (kan ook gewoon komen omdat het toch wel erg spannend werd ineens haha)
We gaan naar binnen en naar de receptie. De receptioniste zegt dat we verderop plaats kunnen nemen en dat we aan de rechterkant een bakje koffie of thee kunnen pakken. De medewerker roept mijn naam op als we aan de beurt zijn. We lopen door en dan komen we in een enorme hal. Het eerste wat in me opkomt is dat ze mij nooit kunnen vinden als ze me roepen voor de afspraak. Maar het zal hopelijk toch wel goed komen. Eerst een bakje chocomel...
We zitten best eventjes te wachten. Ik controleer nog even of ik mijn id-kaart wel bij heb, natuurlijk zat die gewoon in mijn portomonnee. Uiteindelijk controleer ik het nog een keer, want wie weet was ik hem bij de eerste controle wel vergeten terug te stoppen. Maar nee, hij zat er uiteraard nog steeds in.
Dan wordt mijn naam geroepen. Ik spring een soort van op, maar de medewerker zei nog een naam. Huh? Heb ik een duoafspraak met een onbekende?! Welnee, we zitten in een ruimte boven, dus de medewerker riep ook gelijk iemand voor zijn collega. Dan hoefde er maar steeds 1 iemand de trap af te lopen om ons op te halen ;-)
Eenmaal boven gaan we aan een bureau zitten, de medewerker loopt samen met mij het formulier van inschrijven door. Het komt erop neer dat ik vanaf vandaag een eigen bedrijf heb, waarvan ik dus directrice ben. Klinkt toch wel heel echt ineens. We spreken alles door en gelukkig klopt het allemaal. De medewerker geeft nog wat advies en na een prachtige handtekening van mij sta ik 15 minuten later weer buiten. Met een mapje met informatie en een bedrijf rijker.
Dit had ik een aantal jaren geleden niet kunnen bedenken dan het zo zou lopen. Ik hoop dat de toekomst weer mooie en leuke opdrachten in petto heeft.
Ik heb er in ieder geval zin in!
Ik hoop dat ik u/jullie mag helpen aan veel mooie gepersonalisserde cadeau's! Want die zijn het allerleukste om te geven, maar ook zeker om te krijgen!!
Reactie plaatsen
Reacties